orzeźwiająca lemoniada brzoskwiniowa

brzoskwinie pokroić w kostkę, włożyć do rondla, dodać cukier i wodę, gotować na średnim ogniu przez 5-7 minut, zmielić za pomocą blendera w puree, ostudzić z 2 cytryn wycisnąć sok, przecedzić przez sito. Przecedzić schłodzone puree brzoskwiniowe przez sito. Wlej mieszankę brzoskwini, sok z cytryny i wodę do karafki, dobrze wymieszaj.

brzoskwinia to owoc drzewa z rodziny różowatych (Rosaceae). Jego najbliższym" krewnym " są migdały, nawet ich aromat ma znaczne podobieństwo. Kolor skórki brzoskwini jest bardzo zróżnicowany: żółty z jasnoczerwonym rumieńcem, Pomarańczowo-żółty, złotożółty,zielonkawo-biały, różowy, czerwony itp. Skórka owocu może być Owłosiona i nieuszkodzona (Naga). Brzoskwinie Owłosione (aksamitne) dzielą się na tak zwane prawdziwe brzoskwinie (Pestka swobodnie oddziela się od miąższu) i pawię (Pestka nie oddziela się). Niezduszone dzielą się na nektaryny (łatwo oddzielająca się kość) i na brugnony lub Violetty (kość, która przyrosła do miazgi).

brzoskwinie z oddzielającą się kością są bardziej soczyste i delikatne, ich miąższ jest luźniejszy, z niewielką zawartością substancji pektynowych (żelujących) – takie owoce najlepiej spożywać na świeżo, a także wykorzystywać do produkcji soków i suszenia. Brzoskwinie z trudnymi do oddzielenia kośćmi mają gęstszą i bardziej suchą miąższ, są bardziej odpowiednie do produkcji kompotów, dżemów, dżemów, marmolady.

przez długi czas za ojczyznę brzoskwiń uważano Persję (Iran), skąd w rzeczywistości wzięła się ich nazwa. Jednak później naukowcy ustalili, że prawdziwym miejscem pochodzenia tego owocu są Chiny. Stamtąd brzoskwinia trafiła najpierw do Persji, a dopiero potem, podczas kampanii Aleksandra Wielkiego, do Grecji. W I wieku n. e. z owocem poznał się Rzym, nieco później-Gal. W tym czasie jego owoce osiągały rozmiary dużego jabłka. Jednak po najeździe barbarzyńców i ostatecznej klęsce Cesarstwa Rzymskiego brzoskwinia ponownie oszalała i zmiażdżyła. Jego dalszą uprawą Europejczycy zajęli się od XVI wieku i udało im się go ponownie "powiększyć" dopiero po trzech stuleciach.

do Ameryki brzoskwinia została wprowadzona przez Europejczyków, chociaż tak bardzo rozrosła się na kontynencie, że podróżnicy pomylili ją z rodzimą rośliną. W Rosji drzewa brzoskwiniowe zaczęto uprawiać dopiero w XVIII wieku i to wyłącznie w regionach południowych. Dziś brzoskwinie nadal znajdują się przede wszystkim w południowej Rosji, chociaż szczególnie odporne na mróz można znaleźć w ogrodach na środkowym pasie, gdzie są poszukiwane przede wszystkim jako rośliny ozdobne ze względu na piękne kwiaty (ponieważ nawet niewielkie zbiory z nich można uzyskać tylko w szczególnie sprzyjających latach). Naturalnie uprawiane są również w szklarniach.

brzoskwinie są powszechnie spożywane w postaci naturalnej i jest to powszechnie znane. Świeże i przetworzone kulinarnie owoce mogą służyć jako baza do sałatek i zup owocowych, dodatków i dekoracji ciast, babeczek, ciast, ciast i ciast. Brzoskwinie są gotowane, suszone, kandyzowane, konserwowane, pieczone, a nawet duszone (na przykład wraz z wieprzowiną i jagnięciną, które połączenie z brzoskwinią nadaje specjalny smak).

te owoce są doskonałym surowcem do przetwarzania: przygotowują różne rodzaje dżemów, dżemów, dżemów, deserów, galaretek, sufletów, lodów, Marmolady, bekmesów, kompotów, soków, syropów, koktajli, w tym napojów alkoholowych. Suszona brzoskwinia (szeptana) jest uważana za bardzo przydatną, chociaż w naszym kraju jest mniej popularna niż inne suszone owoce. Z pestek brzoskwini w wielu krajach (Francja, Anglia itp.) przygotowuje się likiery, na przykład słynną francuską "morelę".