Shorba z kurczaka ze śliwką wiśniową po gruzińsku

przez długie stulecia najciekawsze przepisy kulinarne wędrowały z ludu na lud, podobnie jak inne tradycje. Wraz z pojawieniem się prasy, telewizji, a później Internetu proces ten znacznie przyspieszył. Historycznie Shorba jest tradycyjną zupą afgańską, ale obecnie jest przygotowywana w Gruzji, Turkmenistanie i prawie wszędzie na Kaukazie i Azji Środkowej. Każdy naród wnosi do tego przepisu własne cechy i składniki. Dowiedziałem się o kurczaku shorbe ze śliwką wiśniową po gruzińsku z artykułu o historii gotowania w jednym popularnym czasopiśmie naukowym. W rzeczywistości artykuł był poświęcony nie tyle metodom gotowania, ile tematowi Międzynarodowych przepisów kulinarnych przygotowywanych w kilku regionach świata. Shorba została wymieniona jako najbardziej uderzający przykład użycia śliwki wiśniowej w narodowych pierwszych daniach kuchni gruzińskiej. To jedzenie jest przygotowywane przez długi czas. Wieczorem moczę groszek w zimnej wodzie. Oddzielam mięso z kurczaka od kości w wodzie. Bulion jest filtrowany przez drobne metalowe sito. Smaż cebulę na złoty kolor i umyj ryż. Wkładam smażoną cebulę i ryż do bulionu i gotuję przez 10 minut. Dodaję wstępnie namoczony i ugotowany groszek, umytą śliwkę wiśniową bez kości. W przypadku braku śliwki wiśniowej zejdzie zwykła śliwka. Gotuję to wszystko przez kolejne 15 minut i lekko solę. Gotowany kurczak kroję w plastry, dodaję go do gruzińskiego shorby wraz z drobno posiekaną kolendrą i koperkiem. Posyp suszoną miętą, dopraw pieprzem. Przed podaniem na każdym talerzu kładę połówkę małego pomidora pokrojonego w plasterki. Nie pamiętam, żeby lunch zaczynający się od shorby trwał długo. Talerze opróżniają się i natychmiast ponownie napełniają, zwykle nie dochodzi do drugiego dania. Obfite jedzenie na pełny posiłek dla smakoszy po ciężkiej pracy fizycznej, na przykład po pieleniu łóżek.