ucho góralskie z pstrąga z tarchunem

gdzie w górach szybko biegną szybkie, wąskie rzeki i pluskają się w nich pstrągi, a rybacy zatrzymują się, zawsze pojawia się melonik, w którym powoli bulgocze pachnące ucho górskie z pstrąga z tarhunem. Jej przepis kulinarny przeczytałem w jednym z czasopism dla wędkarzy, a ponieważ pstrągi można "złapać" na monety w dziale rybnym najbliższych delikatesów, postanowiłem nie zwlekać i jak najszybciej ugotować ucho górskie. Pstrąg oczyścił i dokładnie spłukał i włożył na patelnię, nie rozbijając tuszy, tylko uwalniając ją od wnętrzności i łusek. Natychmiast dodałem całą główkę cebuli, obrany korzeń pietruszki, ziemniaki pokrojone w krążki średniej grubości i gotowałem przez dwadzieścia minut na małym ogniu. Wyciągnąłem rybę z bulionu, który doprawiłem suszonym dereniem bez pestek, pokruszonymi ziarnami orzechów włoskich, zmieloną mieszanką pachnącej i czarnej papryki. Po raz kolejny doprowadził ucho do wrzenia, lekko posypał zielenią tarhuna i podano jedzenie, a na drugim gotowany pstrąg z młodymi gotowanymi ziemniakami. Ważne jest, aby pamiętać, że tarkhun-estragon jest przyprawą kuchni gruzińskiej o przyjemnym, ale niezwykle silnym zapachu i należy go stosować z umiarem, w przeciwnym razie może stłumić smak samego jedzenia. Chociaż bardzo smaczne, ale góralska zupa z pstrąga z tarhunem ma jedną właściwość: zaspokaja głód, ale jednocześnie budzi się chęć siedzenia na brzegu z wędką i złapania przynajmniej najmniejszego okonia, tak "rybackiego" smaku tego jedzenia.